Ergens bij het derde honk in het stadion van de Los Angeles Dodgers kun je, als je diep genoeg graaft, vanzelf potten en pannen tegenkomen. Resten van een huis kan ook. Of misschien stuit je op houten planken van een kerk of een school. “Onder dat derde honk ligt nog steeds een stadje”, vertelt gitarist Ry Cooder. “Daar woonde ooit een hechte gemeenschap rustig en op zichzelf.”

Lang voordat infielders Justin Turner en Corey Seager over het gravel in Dodger Stadiumwandelden, heette het gebied Chavez Ravine. Een woest terrein dat bestond uit drie armoedige primitieve dorpjes met ongeveer duizend Mexicaans-Amerikaanse inwoners.

De mensen leefden anoniem tot in de jaren vijftig de bevolking van Los Angeles begon uit te dijen. Ambtenaren werden er op uit gestuurd om aan de randen geschikt gebied voor nieuwe huizen te zoeken. Coördinator Frank Wilkinson zag wel wat in Chavez Ravine. Hij wilde de boel slopen en goedkope sociale huurwoningen neerzetten met stromend water en elektriciteit.

Maar vrijwel niemand wilde weg. “Ik hield van Chavez”, zegt een man die daar opgroeide. “Ik kende iedere hoek. We konden op de heuvels spelen en rennen. We zwommen in de rivier. Het was een grote familie. We waren gelukkig.” Een ander: “We hadden een kerk, parken, huizen. Het sloeg nergens op daar nieuwe woningen voor neer te zetten.”

Maar Wilkinson ging stug door. “We hadden het recht hun huis te kopen en wilden een eerlijk bedrag betalen. Ik heb alle families bezocht en beloofde dat zij als eersten mochten kiezen uit de nieuwe woningen.”

Hoewel niemand wilde verhuizen, vertrok de meerderheid toch. Ze dachten dat je je toch niet kon verzetten. “Die gasten van de stad klopten op de deur en boden ongeveer 9000 dollar”, vertelde een man. “Mijn vader zei, wow, ik heb veel geld verdiend. Wij moesten daarna weg en wilden een nieuw pand kopen. Alleen waren die niet 9000 dollar, maar 15000.”

Al vlug stortte het huizenproject in. Amerika zat midden in de Koude Oorlog en in de jaren vijftig was alles wat maar op socialisme leek verboden. Mensen met zogenaamd communistische sympathieën werden zonder pardon de cel ingegooid. Een groepje landeigenaren rondom Chavez Ravine noemde de sociale woningbouw ‘creeping socialism’ en spande een rechtszaak aan tegen Wilkinson. De coördinator zat klem, werd weggezet als communist, ontslagen en dat was het einde van het project. Chavez Ravine werd een half verlaten spookstad met overgebleven groepjes die zich hardnekkig bleven verzetten.

In 1958 kwamen ineens de Dodgers in beeld. Het team was net verhuisd van Brooklyn naar Los Angeles en zocht een plek voor een eigen stadion. De burgemeester die met Ravine in zijn maag zat, zag plotseling een mooie manier om van het gebied af te komen en verkocht het voor een schijntje aan de club.

De laatste bewoners werden met geweld uit hun huizen getrokken, bulldozers denderden over de dorpjes en na een paar dagen was Chavez Ravine verdwenen. Bovenop de puinhopen werd vervolgens een modern stadion uit de grond gestampt.

Cooder maakte in 2005 een heel album over deze geschiedenis. In de song ‘3rd base Dodger Stadium’ mijmert een jongen over Chavez Ravine. Hoe hij is opgegroeid bij het derde honk. ‘2nd base, right over there, I see Grandma in her rocking chair.’

Oud-bewoners zijn blij met Cooders document, maar de historie blijft pijnlijk. “Mensen vroegen: waarom ga je niet naar de Dodgers kijken? Je zoon houdt toch van honkbal?”, vertelde een vrouw. “Ik haatte het. Ik besloot nooit meer te gaan. Het was als dansen op een graf.”

Gepubliceerd in Fastball Magazine juni 2018. Nummer 5.
Tekst © honkbalopzolder
Foto: Salina Canizales
(Hanley Ramirez met op de achtergrond het derde honk in Dodger Stadium)