Beste scene uit de film Major League: het moment dat pitcher Ricky Vaughn uit de bullpen stapt en punkband X keihard met hun gitaren het liedje ‘Wild Thing’ door het stadion rammen. Vaughn wandelt stoïcijns naar de heuvel, terwijl om hem heen het publiek ongeveer de boel afbreekt. Iedereen zingt juichend de tekst mee, oudjes springen hysterisch omhoog en meisjes dansen bovenop de dug-out.

Acteur Charlie Sheen speelde Vaughn. Een bad boy die net uit de gevangenis kwam en bij de Indians tussen een zootje ongeregeld mocht pitchen. Hij had veel snelheid, maar zijn ballen gingen alle kanten uit. Toen hij weer eens een bal met een streep rechtstreeks tegen de backstop smeet kreeg hij de bijnaam Wild Thing. Pas met een grote zwarte bril op zijn neus ging Vaughn zuiver gooien en groeide hij uit tot superster.

In het jaar 1989, als Major League in de bioscopen draait, debuteert pitcher Mitch Williams bij de Cubs. Een grote gast met kort haar bovenop en een lange mat achter in zijn nek. Williams bewoog onrustig en gooide lang niet alle ballen in de catchershandschoen. Hij donderde bovendien na iedere worp van de heuvel, kreeg zijn hand dan net op tijd op de grond en hield zichzelf met moeite overeind.

“Mitch gooit alsof zijn haar in de fik staat”, lachte teamgenoot Mark Grace. Journalist Roger Angell: “Het is beangstigend en hilarisch tegelijk. Hij smijt de bal en smijt daarna zichzelf er achteraan, eindigend met zijn rug naar de thuisplaat. Turend over zijn linkerschouder kijkt hij de bal na voor het geval iemand per ongeluk raak slaat.”

Het duurde niet lang voordat ze Williams Wild Thing gingen noemen. De organist speelde net als in de film het liedje ‘Wild Thing’ iedere keer als Williams moest pitchen. Hij droeg nummer 28, maar wilde bij zijn nieuwe club de Phillies net als Vaughn 99 op zijn rug. Dat had helemaal niks te maken met de film beweerde Mitch. Hij was al jaren fan van American Footballer Mark Gastineau en die droeg ook nummer 99.

Wild Thing groeide bij de Phillies uit tot een redelijk succesvolle closer, maar kreeg nooit de heldenstatus van Vaughn. Zijn reputatie liep zelfs een flinke deuk op in de World Series van 1993. Op een pitch van Williams in de negende inning van Game 6 timmerde Joe Carter van de Blue Jays de bal over het hek en besliste zo de Series (4-2). Hierna ging het snel bergafwaarts met de carrière van Mitch. De Phillies stuurden hem naar de Astros, hij modderde nog wat aan bij de Angels en Royals en toen was het voorbij met Wild Thing.

Sheen mocht in de film Major League II nog een keertje Wild Thing spelen en daarna was het ook klaar. Stiekem bleef hij dromen van zijn rol als de roekeloze closer. In 2016 leek zijn wens uit te komen. Vlak voor Game 7 bij de World Series tussen de Indians en de Cubs wilde Sheen als Rickie Vaughn de eerste ceremoniële pitch gooien. Compleet met dikke bril en het liedje ‘Wild Thing’. Een campagne via social media kwam op gang, maar het mocht niet van de Indians.

Jammer voor Sheen. Nooit meer een vol stadion dat uit zijn dak gaat als je het veld opkomt met de song ‘Wild Thing’ in je rug. Maar gelukkig heeft hij de filmbeelden nog.

Gepubliceerd in Fastball Magazine nr. 2 (2018)
Tekst © honkbalopzolder