In de openingsscene van de dramaserie ‘American Crime Story’, wandelt OJ Simpson op de avond van 12 juni 1994 over zijn tuinpad naar een limousine die geparkeerd staat voor zijn huis. De oud-American footballer heeft een paar tassen aan zijn schouders hangen en wil naar het vliegveld in Los Angeles. “Hey, sorry dat ik te laat ben”, zegt OJ tegen de chauffeur die tegen de wagen staat geleund. “Ik heb mij verslapen. Ik moest nog even douchen. Ik hoop dat we de vlucht nog halen.”

Als ze in de auto zitten begint de chauffeur te stamelen. “Meneer Simpson ik moet u mijn verontschuldigingen aanbieden dat ik zat te staren. Ik euh… Ik heb nog nooit eerder een beroemdheid opgepikt.” OJ glimlacht. “Dat is cool. Ik herinner mij de eerste keer dat ik een celebrity zag. Willie Mays. Zo, daar was ik even van ondersteboven. Hij was echt fantastisch. Ik was nog een jochie, maar ik wist toen wat ik wilde worden als ik groot was.”

Op het moment dat OJ op de achterbank mijmerend voor zich uit kijkt en denkt aan zijn ontmoeting met honkballegende Mays, ligt zijn ex-vrouw Nicole Brown levenloos in een plas bloed. De rechtszaak van de twintigste eeuw moet dan nog beginnen.

Mays lijkt een onbelangrijk detail in het verhaal, maar de schrijvers van American Crime Story hebben het niet voor niks in het script gestopt. OJ ontmoette de honkballegende op een kruispunt in zijn leven.

Orenthal James Simpson (1947) groeide op in een achterbuurt in San Francisco. Hij hield van sporten, had veel talent voor football en honkbal, maar was ook de leider van een straatbende genaamd de Persian Warriors. “Ik was een agressief kind en zat vaak in de problemen,” zei hij later. “Het kon mij allemaal geen reet schelen. Het beste wat je over mij kunt zeggen in die tijd was dat ik op het randje van de wet balanceerde.” Zijn moeder: “Hij zei altijd, op een dag zal je over mij lezen. Mijn oudste dochter riep dan direct: ja, in een politierapport.”

Ergens in 1962 zat OJ een weekend in de jeugdgevangenis na een straatgevecht. “Toen ik thuis kwam stond mijn moeder te huilen. Ze zei dat er iemand voor mij was.” Dat bleek een coördinator van een buurtcentrum en die nam OJ mee naar het huis van Willie Mays. De superster van de Giants bracht wel vaker tijd door met probleemkinderen. Hij vond dat het erbij hoorde als rolmodel.

Voor OJ was de ontmoeting een droom. “Ik ging naar het stadion om deze man te zien spelen. Ik voelde mij trots… Dit was een zwarte man waar iedereen voor juichte. Ik was een trouwe fan. En ineens stond ik daar ‘boem’ in het huis van Willie Mays.”

De Giants-outfielder sprak een paar uur met Simpson, nam hem mee naar de stomerij om wat kleren op te halen en bracht hem daarna thuis. Dat was het. “Willie Mays. Mijn held die tijd met mij wilde doorbrengen. Hij gaf mij geen preek of wijze les ofzo. Hij had aandacht voor mij. Ik dacht dan zal ik wel speciaal zijn. Hij had alledaagse problemen net als ik, zoals overhemden die niet op tijd klaar waren bij de stomerij.”

Mays: “Ik hou er niet van te zeggen dat ik degene was die hem heeft geïnspireerd. Hij had zelf het talent. Of ik tot hem doordrong weet ik niet, maar ik heb het gevoel dat die paar uur samen hem een hoop hebben geholpen.” Mays had gelijk. “Het was een belangrijk keerpunt in mijn leven”, vond OJ. “Vanaf dat moment was ik toegewijd. Als hij het kan maken, dan kan ik het ook. Ik wilde zoals Willie Mays worden.”

Na die ontmoeting bleef OJ de rest van zijn jeugd uit de problemen. Hij investeerde al zijn tijd in American football en groeide uit tot één van de grootste runningbacks in de Amerikaanse geschiedenis. Hij verdiende bakken met geld, had succes, aanzien en werd een beroemdheid. Hij werd net zo groot als Willie Mays.

Totdat zijn leven volledig in de soep liep. Dat begon met de vondst van de vermoorde lichamen van zijn ex Nicole en haar vriend Ron Goldman. Simpson werd ondanks zijn rammelende alibi, de bloedsporen van de slachtoffers op zijn sokken en in zijn auto toch vrijgesproken. Maar zijn imago was kapot. In 2008 ontspoorde hij verder toen hij een gewapende overval pleegde en daarbij iemand ontvoerde. Hij kreeg een celstraf van 33 jaar.

In een gevangenis in Nevada slijt de inmiddels 68-jarige gevallen held zijn dagen. Zou hij daar nog wel eens aan Willie Mays denken? Eén ontmoeting met de honkbalicoon bleek uiteindelijk niet genoeg om OJ op het rechte pad te houden. Had Mays die middag op 12 juni 1994 nog maar een ritje met Simpson naar de stomerij gemaakt.

Tekst © honkbalopzolder
Foto: Sarahsphar