Ichiro Suzuki droeg eind februari op de eerste dag van Spring Training een t-shirt met de tekst ‘Life starts at 42’. Het was een grapje, maar tegelijkertijd werkte het heel handig om zeurende journalisten van zich af te houden. Want durf als verslaggever dan nog maar eens te vragen of dit zijn laatste seizoen zal zijn.

Op zich geen gekke vraag trouwens, want de Japanner speelde een mager jaar als back-up outfielder bij de Miami Marlins en ook hij kan niet eeuwig blijven honkballen. En er is een extra reden om hem de kwestie van stoppen voor te leggen. Suzuki heeft dit seizoen een fantastische kans zijn imposante carrière in stijl af te sluiten. Nog vijfenzestig keer raak slaan en Ichiro heeft zijn drieduizendste hit in de Major League.

Om die mijlpaal te bereiken kan hij niet zonder zijn zwarte metalen kist. Daarin bewaart Ichiro zorgvuldig zijn slagmateriaal, net zoals een violist zijn Stradivarius of een rockster zijn gitaar keurig in een koffertje stopt.

In de luchtdichte kist van Ichiro liggen acht op maat gemaakte knuppels. Allemaal precies 85 centimeter lang en 907 gram, met een handvat dat iets smaller is dan normaal. Hij kan binnen de koffer temperatuur en vochtgraad precies regelen zodat het hout goed droog en hard blijft. “Soms als je je knuppel van de kleedkamers naar het veld brengt, lijkt het alsof het hout begint te zweten. Schokkend”, vertelde Suzuki. “Als de bal een vochtige knuppel raakt voelt het niet goed.”

De schokbestendige koffer met knuppels staat altijd rechtop in het vliegtuig. “In Japan zorgen we goed voor onze instrumenten. Dat doen we om… Nou ja gewoon omdat ze erg belangrijk zijn. Een chef gaat toch ook zorgvuldig met zijn messen om?” Voor iedere slagbeurt pakt Suzuki zijn knuppel en luistert hij naar de toon als hij tegen het hout tikt. Wat hij dan hoort? “Geluid”, en daar laat hij het maar bij, want wij snappen het toch niet.

Nooit smijt hij met zijn knuppels. Nou ja, één keer dan. Ooit, toen hij nog in de Japanse competitie speelde ramde hij na een strike-out zijn knuppel uit frustratie helemaal in puin. Beschaamd schreef hij een excuusbrief aan de fabrikant. Ambachtslui hadden immers de knuppel speciaal van Tamo (Japanse es) met de hand gemaakt. Een boom die alleen op het eiland Hokkaido groeit.

Na zijn komst naar de Major League is hij overgestapt op knuppels gemaakt van de Amerikaanse es. Het is iets vochtiger in de Verenigde Staten dan in Japan en na uitgebreid testen besloot Ichiro een nieuw type hout te kiezen.

Met de Amerikaanse es in zijn handen sloeg, timmerde en prikte hij zich naar 2935 honkslagen. Dankzij zijn gave de bal te kunnen plaatsen in combinatie met zijn snelheid waren veel van die honkslagen korte klapjes en infieldhits. Het helpt daarbij dat hij links swingt. Van nature is hij rechtshandig, maar zijn vader leerde hem van de andere kant te slaan. Handig, want dat scheelt een paar stappen richting het eerste honk.

In de Verenigde Staten ramde Ichiro de records bij elkaar. In zijn eerste tien seizoenen (2001-2010) sloeg hij standaard meer dan tweehonderd hits. “Zoveel jaar op rij dat is absurd. Ik bedoel, ik heb een paar monsterseizoenen gehad, maar niet één keer kwam ik in de buurt van tweehonderd”, zei Red Sox-speler David Ortiz vol bewondering. Alleen icoon Pete Rose heeft tien seizoenen meer dan tweehonderd geproduceerd. Dat lukte hem dan weer niet op rij. Ichiro’s beste jaar was 2004. Hij brak toen het 84-jarige oude record van ‘Gorgeous’ George Sisler (257 hits in één seizoen) met 262.

Overigens voordat Ichiro de 3000 zal halen passeert hij eerst een ander bijzonder record. Dat van de meeste profhonkslagen ooit, dat nu in handen is van Rose (4256). Ichiro heeft als professional 4213 hits verzameld. Tenminste, als je de 1278 meerekent die hij in de Japanse competitie bij elkaar timmerde. Legende Ty Cobb (4191) is hij daarmee al voorbij.

Voor Rose telt dat niet. “Hé, als we dan toch prof-hits meetellen doe die 427 van mij uit de Minors er dan ook maar bij”. Oud-speler Ken Griffey jr. maakt het niet uit. “Maar drie mensen hebben meer dan vierduizend gehaald. Het zijn Bugs Bunny cijfers.” Yankee-coach Joe Girardi: “Ik kom niet eens een beetje in de buurt van vierduizend, zelfs niet als ik Little League en alles wat ik als klein kind raakte meereken. Het is een ongelofelijke prestatie.”

Maar wie weet, gebeurt er een wonder en passeert Ichiro de 4256 zodat het ook voor Rose telt. De Japanner heeft altijd gezegd te willen blijven spelen tot zijn vijftigste. Dan heeft hij nog acht jaar de tijd om 1321 hits te slaan.

Gepubliceerd in Fastball Magazine Maart/ April 2016 (nr. 21)
Tekst © honkbalopzolder
Foto: Keith Allison
(Ichiro)