Vlak voor Moederdag heeft Jerome Williams een speciale manier bedacht om zijn aan borstkanker overleden moeder te eren. Deze week plaatst de pitcher van de Los Angeles Angels iedere dag een foto van haar op twitter.

Williams loopt daarmee vast vooruit op aanstaande zondag als heel de Major League in het teken staat van de strijd tegen borstkanker. Sinds 2006 slaan op iedere tweede zondag van de maand mei de meeste Amerikaanse honkballers met roze knuppels, hebben ze pink ribbons op hun shirt, roze zweetbandjes en staat het ribbonsymbool op de thuisplaat en de honken. Na afloop wordt alles geveild en de opbrengst gaat naar de pink ribbon organisatie, het fonds dat strijdt tegen borstkanker.

Ieder seizoen besluiten meer spelers met een pink bat te slaan. Degenen die hun vertrouwde houtwerk toch blijven gebruiken doen dit meestal uit bijgeloof. Bang dat ze met vreemd materiaal niet presteren. Zo sloeg Fred Lewis van de Blue Jays in 2010 zijn eerste beurt met een roze knuppel. De tweede keer gebruikte hij zijn vertrouwde zwarte en in de negende inning koos hij toch weer voor de roze. “Bij de eerste keer voelde het raar, maar ik zei: ik ben met jou begonnen en ik eindig met jou.” Het bleek geen verkeerde keuze, want Lewis sloeg tegen de White Sox de winnende homerun die drie runs opleverde. Denard Span raakte in hetzelfde seizoen voor de Minnesota Twins drie maal de bal hard uit vier beurten met het roze hout. “Ik wil de knuppel eigenlijk wel houden’’, grapte hij na afloop.

Williams vindt één keer per jaar de moeders eren bij honkbal overigens niet genoeg. Hij wil iedere wedstrijd aan haar denken. Toen hij zijn moeder Deborah in 2001 verloor besloot hij haar Pukashell ketting voortaan bij elk duel te dragen. Na een paar seizoenen brak het sieraad en heeft hij de resten vastgelijmd in zijn pet en spikes. Williams liet verder speciaal een roze handschoen maken in zijn Taiwanese profperiode. Daarmee speelt hij het hele jaar door. Hij is de enige in het Amerikaanse honkbal met een handschoen van die kleur. Zelf zegt de pitcher dat hij op deze manier iets goed kan maken. Op 19-jarige leeftijd had hij net een profcontract verdiend bij de San Francisco Giants toen zijn moeder ziek werd. “Ik was jong, dom en wilde niet in de buurt zijn. Ik dacht alleen aan mijzelf.” Totdat vader Williams hem streng toesprak en Jerome naar haar ziekbed stuurde. “Wat doe jij hier? Sodemieter op!”, reageerde Deborah. Niet veel later kwam het weer goed tussen de twee, maar Williams bleef spijt houden van zijn gedrag. De roze handschoen en de ketting is zijn manier om sorry te zeggen.

Zaterdagavond start Williams op de heuvel tegen de White Sox. Ongetwijfeld een speciaal moment voor hem een paar uur voor Moederdag. Voor de speler van de Angels hopelijk net zo’n bijzonder moment als Dallas Braden beleefde op 9 mei 2010. De pitcher van de Oakland Athletics groeide op met zijn moeder in Stockton Californië in een achterbuurt met veel criminaliteit, geweld en bendes. In zijn tienertijd stierf zijn moeder aan borstkanker en bracht zijn oma hem verder groot. Oma Peggy Lindsey was erbij toen hij doorbrak in de Major League en ook op die speciale Moederdag in 2010. Braden gooide die middag een perfect game tegen de Tampa Bay Rays. Hij was slechts de negentiende pitcher in de geschiedenis die het lukte om zeventwintig man op rij uit te krijgen. Na de laatste nul zocht hij zijn oma op en hield haar lang vast. Beide moesten zachtjes huilen. Oma zei: “Je moeder zou zo trots zijn geweest.” En Braden vertelde even later tegen de verslaggevers “Het is al een tijd lang geen leuke dag meer geweest. Dat ik dit op deze dag heb gedaan maakt het een beetje beter. Met mijn oma in het publiek is het zelfs een stuk beter. Dat ik haar dit kan geven was perfect.”

Tot nog toe heeft Williams twee foto’s op twitter gezet. Op de eerste staat hij als jochie in een blauw honkbalpak naast zijn moeder. Ze heeft een arm trots om zijn schouder geslagen. Op het tweede plaatje staat zijn moeder klaar om haar zoon te feliciteren met zijn eerste profcontract. Het grootste deel van zijn carrière heeft zij niet meer meegemaakt. Williams begon succesvol, raakte in verval, werd dik en arrogant, werd twee keer ontslagen, versleet zes clubs, speelde in de Independent League en in Taiwan voordat hij zich in 2011 weer via de Angels terugvocht in de Major League. “Ik zou nooit zo’n moeilijke periode in het honkbal hebben gehad als mijn moeder nog had geleefd. Zij zou mij iedere dag achter mijn broek hebben gezeten”, lachte Williams.