Officieel is Jamie Moyer nog niet met pensioen, maar nu er al een tijdje geen nieuws is rond de 50-jarige pitcher lijkt het er op dat hij vorig jaar zijn laatste bal heeft gegooid in de Major League.

Het laatste bericht over zijn honkbaltoekomst is van juli 2012. Vlak nadat hij ontslagen was door de Blue Jays vertelde hij tegen een verslaggever van NBC: “Ik ben niet met pensioen, ik ben echt niet met pensioen. Ik kijk wel hoe ik mij na het seizoen voel en dan zie ik het wel.’’

Daarna bleef het stil. Geen enkele club nodigde Moyer uit voor Spring Training en ook nu de competitie is begonnen is er geen teken dat hij binnenkort op de heuvel staat.

Maar met Moyer weet je het nooit. Meerdere keren leek het einde van zijn carrière in zicht. In juli 2010 onderging Moyer nog een Tommy John Surgery aan zijn linkerarm. De boel was zo versleten dat zijn gewrichtsband in het midden van zijn elleboog werd vervangen door een spierpees uit zijn lichaam. Een ingreep waarvan je normaal gesproken een jaar moet bijkomen. Moyer ging ondertussen aan de slag als commentator bij een sportzender en iedereen dacht dat hij snel zou aankondigen dat het mooi was geweest met het profbestaan. Maar toen hij in augustus 2011 volledig was hersteld, maakte hij bekend het nog een keer te proberen. In januari 2012 gaven de Colorado Rockies Moyer een uitnodiging voor Spring Training. Waarom ook niet dacht coach Jim Tracy. Moyer maakte indruk en haalde de selectie.

Aanvankelijk presteerde Moyer goed bij de Rockies. Op 17 april 2012 werd hij zelfs de oudste startende werper ooit die een wedstrijd won in de Major League. Moyer was 49 jaar en 151 dagen oud en nam het record over van Jack Quinn (49 jaar en 75 dagen in 1932). Tegen de Padres gooide hij die avond zeven uitstekende innings.

Zes spelers uit de line-up van de Padres waren overigens nog niet eens geboren toen Moyer zijn eerste wedstrijd gooide in de Major League. Hij debuteerde in de tijd dat Ronald Reagan in het Witte Huis zat op 16 juni 1986 en won die eerste wedstrijd moeizaam voor de Chicago Cubs. ‘De meest geruststellende gedachte voor een Cub-fan is dat het beste nog moet komen voor rookie Jamie Moyer’, schreef de Chicago Tribune.

Begin jaren negentig leek het mis te gaan voor de lefty. Moyer was rond de dertig, zijn snelheid nam af en hij speelde regelmatig in de Minor Leagues. Moyer besloot zich aan te passen. Hij had nooit heel hard gegooid, maar wel heel precies. Hij beheerste de strikezone. Dat talent combineerde hij met een plan om slagmensen te bewerken. Hij leerde van iedereen die hij tegenover zich kreeg welke worpen ze haatten, welke hun voorkeur hadden en of ze geduldig of ongeduldig waren.

De Orioles gaven hem in 1993 nog een kans en toen begon de balans om te slaan. Door zijn perfecte controle, nauwkeurige precisie en variatie wist hij de slagmensen telkens een stap voor te blijven en begon hij regelmatig te winnen. Moyer wist vanaf dat moment zijn pitches zo goed te mixen dat zoeken naar een patroon geen zin had.  “Als Moyer op de heuvel staat is het slagperk de Twilight Zone’’, zei oud-speler Scott Hatteberg in het boek Moneyball van Michael Lewis. “Hij neemt je voortdurend in de maling.”

Moyer bleef voortaan ijzig kalm op de heuvel. Slechts af en toe verloor hij nog wel eens zijn controle bleek ook uit Moneyball. Spelend voor de Seatlle Mariners kreeg Moyer telkens de geduldige Hatteberg van The Athletics tegenover zich. Moyer moest veel ballen gooien, want Hatteberg sloeg voortdurend fout. Bij de vierde slagbeurt probeerde Moyer Hatteberg te verrassen met ballen net tegen de rand van de strikezone. Hatteberg bleef de ballen fout slaan. Op een gegeven moment stapte Moyer van de heuvel en zei iets. Hatteberg hoorde hem niet. “Zeg nou gewoon welke pitch je wilt”, herhaalde Moyer. Hatteberg wist niet goed wat hij moest antwoorden. “Vertel mij wat je wilt en dan gooi ik het naar je”, zei Moyer verveeld. Hatteberg bleef stil en raakte uit zijn concentratie. De volgende pitch was een langzame bal. Hatteberg raakte hem verkeerd en ging uit.

In de tweede fase van zijn carrière groeide Moyer uit tot een elite-pitcher. Na zijn dertigste won hij 235 wedstrijden. Sinds zijn veertigste heeft hij er 105 gewonnen en is daarmee de tweede beste in de geschiedenis na Phil Niekro (121 wins).

Inmiddels zijn de slapen onder zijn petje al lang grijs gekleurd, is zijn gezicht gerimpeld zoals bij alle mannen van vijftig en haalt zijn fastball amper nog tachtig mijl per uur. Bij Jamie Moyer denk je allesbehalve nog aan een pitcher uit de Major League. Het eerste nieuws dat we over hem horen zal vermoedelijk over zijn pensioen gaan. Toch blijft er een kans dat hij zomaar bekend maakt een nieuwe club te hebben gevonden.