Een profhonkballer die tijdens zijn carrière beweert gesprekken te voeren met een stemmetje in zijn hoofd is grappig. Leuk voor de toeschouwers en fijn voor de journalisten. Maar je bent al snel uitgelachen als blijkt dat diezelfde honkballer met een pistool een einde aan zijn leven heeft gemaakt.

Op vrijdag 22 december pleegde Ryan Freel op 36-jarige leeftijd zelfmoord. De politie vond de ex-prof met een schotwond in zijn huis in Jacksonville Florida. Hij laat vrouw en twee dochters na.

Freel speelde acht seizoenen in de Major League bij vijf verschillende teams. De meeste seizoenen honkbalde hij bij de Cincinnati Reds als outfielder. Hij stond bekend om zijn roekeloze stijl van spelen. Zonder na te denken dook hij in het gras, tegen de muur en in de tribunes als hij een bal probeerde te vangen. Meerdere keren botste hij tegen teamgenoten op bij een poging een uit te maken. Hij kreeg veel lof voor zijn moed en acrobatische spel, maar het leverde hem tegelijkertijd veel blessures op. Freel schatte dat hij zes of zeven keer een hersenschudding had opgelopen. Waarschijnlijk nog wel een paar meer, maar dat kon hij zich niet herinneren. Het leek hem niet te kunnen schelen. Blessures hoorden immers bij zijn stijl van honkballen.

Freel claimde een denkbeeldige vriend te hebben die in zijn hoofd leefde. “Iedereen denkt dat ik tegen mijzelf praat, daarom zeg ik maar dat ik tegen Farney praat’’, vertelde hij tegen de Daily News in 2006. “Het is een klein ventje dat in mijn hoofd woont. Hij praat tegen mij en ik tegen hem. Het kleine dwergje zegt dan bijvoorbeeld: ‘mooie vangbal hè Ryan’. En dan zeg ik: ‘Hé Farney, ik weet niet zeker of jij die bal hebt gevangen, maar het zag er in ieder geval goed uit. Ploeggenoten zeiden soms: ‘Laat Farney vandaag maar slaan, want jij raakt geen bal’. Of ‘Rennen Farney, rennen’.”

Volgens journalist Mike Ashmore van de Hunterdon County Democrat in New Jersey is het hele Farney-verhaal onzin. Hij twitterde dat Freel het allemaal heeft bedacht. Een verslaggever probeerde een keer een gesprek tussen Freel en een andere speler mee te luisteren. Freel zou toen expres Farney hebben verzonnen om de journalist in de maling te nemen. Het verhaal werd daarna opgeblazen en ging een eigen leven leiden.

Wel of geen stemmetje, dat er iets mis ging in het hoofd van Freel is wel duidelijk. In sommige Amerikaanse media wordt de suggestie gewekt dat zijn harde spel eventueel kortsluiting kan hebben veroorzaakt. Ook zijn periode met alcoholproblemen wordt in ieder artikel vermeld. Maar eigenlijk heeft niemand een idee wat er echt in het hoofd van Freel omging. Aan Freel kunnen we het in ieder geval niet meer vragen. Aan Farney trouwens ook niet meer.

Tekst  © honkbalopzolder
Foto  ©NJ Baseball